Tit Makcije Plaut (Titus Maccius Plautus, 254—184. p.n.e.), vodeći je rimski komediograf i jedan od simbola pozorišnog komediografskog umeća u svim vremenima.

Retke biografske činjenice — uglavnom plod domišljanja nad samim pozorišnim tekstom ili učene rekonstrukcije — ne omogućavaju dublji uvid u život ovoga čoveka, kao što je, uostalom, slučaj i sa drugim antičkim autorima. Međutim, njegovo suvereno vladanje scenskim umećem i sredstvima govori u prilog tome da se pozorištem bavio čitavog svog veka, kao glumac i pisac, moguće i kao producent životno zainteresovan za uspeh komada kod rimske publike, kojoj nije nedostajalo zabave i različitih spektakularnih predstava i izvođenja tokom cele godine.

Antička tradicija pripisivala mu je čitavih 130 komada; moguće je da je napisao nekih pedesetak, dok je danas sačuvano dvadeset komedija koje čine Corpus Plautinum, zajedno sa izvesnim brojem fragmenata. U osnovnom postupku prerade i adaptacije grčkih komedija, što su činili i drugi rimski komediografi koje znamo, Plaut je uvek bio za korak ispred. U širokim potezima uvodi italijanski temperament, grčke uzore koristi kao sredstvo za iskazivanje izvornog humora, ne samo u farsičnom tretmanu nego i u domišljatoj upotrebi svakodnevnog latinskog jezika. Igra i pesma, takođe domaći dodatak, pružaju utisak svojevrsnog rimskog Brodveja. Premda u sižeima dominiraju ljubavne afere, sa stalnim likovima i predvidljivim okolnostima, inovator Plaut zalazi i u ozbiljne dramske teme, mitološku travestiju te komediju karaktera i komičnu operu.

U svetsku dramsku baštinu odavno su već upisani njegov Hvalisavi vojnik, Amfitrion, Ćup sa zlatom, Blizanci… Izvršio je presudan uticaj na stvaralaštvo Ariosta, Šekspira, Molijera, Držića i mnogih drugih delatnika na ozbiljnom poslu navođenja publike na smeh.